Jet maakt het verschil.
Jet Verhelst (49) is net begonnen aan de het mbo-deelcertificaat Verzorgende Basis. Zij heeft lang in de horeca gewerkt, had een eigen kinderkledingzaak en werkte als leidinggevende in de drogisterijwereld. “De rode draad in mijn loopbaan is klantgericht, gastgericht en mensgericht werken. Contact met mensen en anderen blij maken, daar word ik zelf ook blij van.” In de zorg hoopt zij straks het leven van mensen waardevoller te maken. “Zo haal ik zelf ook meer uit het leven.”
Ooit deed Jet de middelbare hotelschool. Jarenlang werkte ze in de horeca, met name in leidinggevende rollen. Zo was ze plaatsvervangend manager in een hotel en daarna supervisor bij een luxe hotel. Toen ze kinderen wilde is ze de catering ingegaan, omdat dat makkelijker te combineren viel. Toen die kinderen er eenmaal waren begon ze na een aantal jaar een kinderkledingwinkel. “Dat was een nieuwe wereld voor mij, maar het uitgangspunt bleef hetzelfde: klantgerichtheid staat voorop. Mensen aandacht geven en service verlenen daar bleef het om draaien.”
Kinderen
Toen de kinderen groter waren, stapte ze de wereld van de drogisterij in. Ook hier ging ze weer aan de slag als leidinggevende. Het leukste aan dat werk vond ze het contact met de mensen. “Ik vond het geweldig om ze aandacht te geven en met tips te komen als ze lichamelijke ongemakken hadden. Het viel mij op hoe eenzaam veel ouderen zijn. Ze kwamen echt even aan, speciaal voor een praatje. Ik heb die tijd echt een band met ze opgebouwd.”
Turbulente tijd
In die tijd beleefde ze privé een turbulente tijd. Zo overleden kort na elkaar een aantal familieleden, die ze zo goed en kwaad als het kon probeerde te helpen. Ook Jet zelf werd niet gespaard. Ze werd een aantal jaren terug ziek, waardoor het besef kwam dat ze meer uit het leven wilde halen. “Carpe Diem werd mijn motto. Ik dacht echt: ik moet wat met de zorg voor anderen gaan doen. Ik wil mijn leven waardevoller maken, door het leven van anderen waardevoller te maken.”
Via via werd ze geattendeerd op het verkorte opleidingstraject van zorgtalent. Ze koos voor het mbo-deelcertificaat-programma waarin je in vier maanden tijd wordt opgeleid tot Verzorgende Basis. Tegelijkertijd gaat ze voor 20 uur per week aan de slag bij PZC in Dordrecht bij Woonzorgcentrum Crabbehoven. “Ik dacht op de eerste lesdag: dit is wat ik wil!”
Er komt veel op je af
Haar klas bestaat uit een grote groep mensen met diverse achtergronden. “Ik kreeg hetzelfde gevoel als 30 jaar geleden toen ik mijn eerste schooldag had van mijn vervolgopleiding: een combinatie van enthousiasme en spanning. Iedereen is geïnteresseerd en benieuwd naar jouw verhaal. En er komt heel veel nieuws op je af. Ik vind dat heerlijk. Ik wil mij graag blijven ontwikkelen.”
Uiteindelijk wil ze de palliatieve zorg in. “Dat is zo ontstaan na het overlijden van een aantal dierbare familieleden. Ik wil graag wat betekenen voor anderen in de laatste fase van hun leven. Het verschil maken, daar draait het om.” Welke opleiding ze dan precies moet gaan volgen is nog onduidelijk. Het Da Vinci College wil graag een aantal nieuwe trajecten gaan aanbieden, maar de toestemming is nog niet binnen. “Wie weet is die er wel tegen de tijd dat ik klaar ben met dit traject, we zien wel.” Overigens realiseert zij zich dat ze tijdens de opleiding of het uitvoeren van haar werkzaamheden ook nog wel op andere ideeën gebracht kan worden. “Ik kom vast nog veel meer leuke dingen tegen in de zorg. Er gaat een totaal nieuwe wereld voor mij open! Even een zijstap maken is ook prima.”
Er 100% voor gaan
De komende tijd gaat ze zich bezighouden met het verzorgen van ouderen. Veters strikken, mensen eten geven, helpen met opstaan en aankleden, noem maar op. “Ik ga er 100% voor, anders moet je niet aan zoiets beginnen.” De hoge werkdruk in de zorg waar je zoveel over hoort, schrikt haar niet af. “Die mensen die je verzorgt kunnen hier niets aan doen, he? Dus waarom zou je er chagrijnig van worden?”
Wel is ze benieuwd hoe het lichamelijk met haar gaat. “Ik ben natuurlijk niet meer piepjong en ik heb medisch het een en ander te verstouwen gehad. Maar ik werkte vroeger fulltime en start nu met 20 uur werken en 1 dag naar school per week. En als ze mij vragen of ik een extra dienst wil draaien dan doe ik dat als ik mij fit genoeg voel. Zo niet, dan heb ik geleerd dat ‘nee’ ook een antwoord is. Als ik omval is niemand daar bij gebaat, dus ik heb met vallen en opstaan geleerd om mijn eigen grenzen beter aan te geven.”
Blije gezichten
Het leukste aan haar nieuwe werk lijkt haar het contact met de mensen. “In het begin zal het best wat weerstand geven en zullen mensen misschien denken: ‘Heb je er weer zo eentje’. Die mensen zijn gebaat bij vastigheid en structuur. Maar ik hoop dat ze al snel zeggen: ‘Fijn, je bent er weer!’. Ik wil dat mensen blij van mijn worden. Daar word ik zelf namelijk ook heel blij van.” Ook kijkt ze uit naar het contact met haar collega’s. Jet heeft al kennisgemaakt en het lijkt haar een leuk, divers team. “Ze kwamen heel enthousiast op mij over. Ik kan niet wachten om te beginnen. De zorg kan ZO mooi zijn!”
