Barbara maakt het verschil.

Barbara Wijnstein (44) heeft net de eerste schooldag achter de rug van het mbo-deelcertificaat Verzorgende Basis aan het Da Vinci College in Dordrecht. En dat smaakt naar meer. Ze is razend enthousiast en kan niet wachten om hierna nog verder te leren. “Ik wil mijzelf bewijzen en een goed voorbeeld zijn voor mijn kinderen. Ik ga knallen!”

Barbara volgt niet alleen de opleiding Verzorgende Basis, waarbij ze werkt en leert tegelijk. Ze is ook fulltime moeder. Dat vraagt nogal wat van haar plan- en organisatie-skills. “Mijn oudste van 22 is de deur al uit, maar ik heb nog twee dochters van 12 en 11 en een zoontje van 3. De middelste twee waren gewend van mijn vorige baan dat ik altijd thuis was, zodra ze uit school kwamen. Dat is straks niet meer het geval. En huiswerk maken zal ook een uitdaging worden met een peuter in de buurt.”

Het roer omgegooid

Barbara heeft het roer om gegooid. Hiervoor werkte ze als zorgondersteuner bij een andere werkgever in Maassluis. Haar werktijden waren tussen 8 uur ’s ochtends en 1 uur ’s middags. “Als zorgondersteuner ben je eigenlijk voedingsondersteuner. Aan het begin van mijn shift dekte ik de tafel in de woonkamer van het huis waar ik werk, help ik de bewoners met hun ontbijt voor wie dat nodig was, en zorgde ik dat alles klaarstond rondom koffietijd. Na afloop ruimde ik af en kon ik alweer dingen klaar gaan zetten voor de lunch. Als ik had geholpen met die warme maaltijd en alles in de vaatwasser had gezet, zat mijn shift er alweer op.”

Aanscherping van de regels

Ook voor die tijd was ze al werkzaam in de zorg. Dat was nog in de tijd dat je er geen diploma voor nodig had. Zo heeft ze bijvoorbeeld ervaring met ogen druppelen, steunkousen bij iemand aantrekken en met de persoonlijke verzorging. “Zo’n vier jaar geleden zijn de wettelijke regels aangescherpt. Ik snap het wel. Je wilt als familie toch dat je dierbaren worden verzorgd door iemand die ervoor heeft geleerd.”

Barbara hoopte dat ze haar diploma kon gaan halen via haar vorige werkgever, maar helaas werd haar contract daar na drie jaar niet verlengd. “Toevallig kwam ik kort daarna een advertentie tegen op Facebook over de informatieavond van dit traject. Ik heb mijn moeder als oppas ingeschakeld en ben gegaan. Ik was meteen enthousiast. Ik mocht starten met het eerste certificaat voor 16 weken en werd gekoppeld aan Het Spectrum. Alsof het zo heeft moeten zijn”, vertelt ze trots.

Eerste school- en werkdag

De dag voor het interview heeft ze haar eerste schooldag gehad en de dag na het interview is haar eerste werkdag bij Het Spectrum. Ze gaat 24 uur per week werken op een somatiek-afdeling. Bij deze doelgroep staan lichamelijke beperkingen op de voorgrond. Hierbij gaat het meestal om cliënten met een aandoening of ziektebeeld zoals een beroerte of hersenbloeding (CVA), multiple sclerose (MS), de ziekte van Parkinson of een andere aandoening, waarbij langdurig intensieve en complexe zorg nodig is. “Ik heb er onwijs veel zin in! Ik heb al een dagje meegelopen op die afdeling en het zag er veelbelovend uit.”

De opleiding duurt 16 weken. “Wat is dat nou op een mensenleven? Niets toch! Al is het als alleenstaande moeder wel twee keer zo zwaar. Ik zal moeten gaan ontdekken hoe ik alle ballen in de lucht ga houden. Maar mijn motto is: ‘waar een wil is, is een weg’. Ik wil graag het goede voorbeeld geven aan mijn kinderen. Dat heb ik al op veel vlakken gedaan, maar nu wil ik dat ook weer. Ik wil ze laten zien dat het belangrijk is om je eigen broek op te houden.”

Prettige sfeer

Ze zit naar eigen zeggen in een ontzettend leuke klas. “De leeftijden lopen uiteen van 22 tot 57 jaar. Er heerst echt zo’n sfeer van: wij slaan ons er wel doorheen. Dat vond ik prettig om te merken.” De meesten hebben geen zorgachtergrond, dus zij is van plan af en toe wat tips te geven voor de nieuwkomers of haar ervaringen te delen. “Er zit bijvoorbeeld ook een IT’er bij. Dat is echt een totaal andere wereld!”

Ze hoopt heel veel aandacht en liefde aan haar cliënten te kunnen geven. “Ik denk altijd maar: hoe wil ik dat zorgverleners mij behandelden als ik straks oud ben en zorg nodig heb? Zo wil ik andere mensen ook behandelen. Iedereen is weer anders. Maar als ik ook maar 1 seconde een klein glimlachje op het gezicht van de grootste mopperkont kan toveren, is mijn dag geslaagd. Ik pas mijn aanpak aan op de persoon die ik tegenover mij heb. De een zit om een kletspraatje verlegen, de ander zit daar totaal niet op te wachten.”

Iedere dag anders

Barbara stelt dat elke dag weer anders is in de zorg. “Ik ga er iedere dag weer blanco in. Als je er met een bepaalde verwachting komt, raak je alleen maar teleurgesteld en dat is zonde. Ik laat het allemaal maar op me afkomen.” Ze heeft al meerdere keren te maken gehad met agressie, tijdens het werken met dementerenden. Ze heeft zichzelf dan ook aangeleerd om niet met haar rug naar zo iemand te gaan staan of zitten en bij het wassen niet met het hoofd naar beneden te gaan staan. “Voor je het weet heeft zo iemand je in de houtgreep. Je moet leren hoe je hier het beste mee om kan gaan. Het begint al met goed observeren. Soms komt het vuur ineens uit hun ogen. Maar betrek het nooit op jezelf. Maak jezelf geen verwijten. En die mensen ook niet, want die kunnen het ook niet helpen.”

Barbara weet uit ervaring dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is in de zorg. Haar naarste ervaring is toen een van haar lievelingsbewoners zich verslikte nadat zij hem een hap had gegeven. “Ook al was alles gepureerd, hij wist toch op de een of andere manier de stukjes vlees eruit te vissen. Toen ik zag dat het foute boel was heb ik mijn collega’s gealarmeerd en wisten ze hem gelukkig snel plat op de grond te krijgen vanuit zijn rolstoel. Gelukkig hebben ze hem eruit gekregen. Maar ik zat helemaal te shaken en kon alleen maar denken: ‘ik heb hem dat hapje gegeven’. Gelukkig heeft hij er niets aan overgehouden. De volgende dag heb ik mijzelf ertoe gezet om hem gewoon weer zijn eten te geven. Dat liet hij ook toe. We hadden gelukkig echt een klik.”

Verder studeren

Ze vindt het niet frustrerend dat ze nu weer naar school moet voor dingen die ze vroeger allemaal al heeft gedaan. Straks is ze gediplomeerd en ze heeft er alle vertrouwen in dat ze dan wel weer op hetzelfde punt komt als toen en straks alles weer zelfstandig mag uitvoeren. Sterker nog: ze wil zich nóg verder ontwikkelen. “Ik wil hierna graag voor het verkorte traject Verzorgende IG op niveau 3 gaan en daarna misschien zelfs nog wel voor Verpleegkundige. Ik ga knallen!”